Saturday, June 25, 2011

hidup sorang, susah ok!


Assalamualaikum wbt

dah sebulan aku mulakan hidup di alam pekerjaan. and sebenarnye, bukan tu je. infact, my whole life pun sama. i had turning point.

bukan senang, tapi tak mustahil. walaupun aku takde famili atau sedara kat sini, tapi aku sangat lucky sebab aku ade kawan-kawan yang best sangat-sangat. selalu tolong aku. sampai aku pun dah naik segan dengan diorang.

masa aku eksiden, anwar yang susah-susah tolong aku. angkut motor aku bawa gi bengkel. hantar aku gi hospital. sampai merah-merah mata die tahan ngantuk. dah lewat kot masa tu. midnight. hospital kerajaan, biase la kan lambat ni. orang yang nak beranak pun boleh terberanak dok tunggu turn.

then sepanjang aku takde Mr Revo ni, kak ita la yang bersusah payah amek aku kat rumah bawa gi keje. kekadang siap bawakan aku makanan macam-macam. memang tak lapa la aku dok kat opis tu. si shuhada pun sama. bawa kuih-kuih dari rumah, semua bagi kat aku. anwar suke beli ais kacang la, air tebu la mase lunch. beli banyak-banyak letak dalam jug and minum ramai-ramai.

diorang jugak yang banyak tolong aku mase aku pindah rumah haritu. datang amek aku kat rumah 'tumpangan', tolong angkat barang, tolong cuci rumah baru aku. shuhada siap temankan aku 2 malam tido kat rumah baru. anwar yang bawa ke hulu ke hilir beli barang-barang asas rumah. dia jugak la yang repair sinki, tombol pintu and kipas syiling kat rumah aku ni.

diorang sangat amek berat pasal aku. sediakan macam-macam untuk aku. pikir macam-macam untuk aku. aku betul-betul tak sangka ade agi ramai manusia yang sangat kind hearted dalam dunia ni. dalam dunia yang masing-masing kebanyakkannye pikir untuk diri sendiri jek.

kalau takde diorang, aku tak tau macam mana aku nak manage hidup aku. sumpah!

dulu masa decide nak datang Taiping sensorang, tak penah terpikir yang ujian akan sehebat ni. ingatkan masa tu alah, pegi keje je ape susah. hujung bulan dapat gaji boleh shopping sikit-sikit. bosan-bosan boleh balik Klang.

tapi hakikatnye, i really need somebody to take care of me. bukan bermakna aku tak boleh jaga diri, tapi kekadang terjadi sesuatu yang MEMANG kita tak boleh handle sensorang.

kalau manusia boleh hidup sendiri dalam dunia ni, takkan wujud istilah silaturrahim kan?

mungkin dulu aku ego. tak suke mengharapkan orang. sebab ego, konon-konon taknak menyusahkan orang. tengok sekarang. TOTALLY bergantung pada orang. apa kes?



p/s: aku kecewa dengan dia. kenapa dia selalu ulang benda yang sama walaupun dah selalu minta maaf and promised will not repeat it again? aku ke yang tak memahami? ape lagi yang aku tak cuba fahami? plez, aku yang terlalu sensitif ke? aku ke yang salah? tapi aku betul-betul dah penat tunggu sesuatu yang sangaaaattt kabur. ;(


No comments:

UiTM di hatiku..

UiTM di hatiku..